Snowmobile aurora expedition
De laatste avond deden we een spectaculaire nachttour met de snowmobiel. De nachttour is bedoeld om het noorderlicht te spotten op een volledig donkere plek. Spijtig genoeg waren er die avond alleen maar wolken en heel veel mist. We zagen dus niets.. (Niet erg, want we zagen het de dag er voor al!) We deden een tour van ong 25km, samen met vier Duitsers. Omdat Emiel en ik nog geen rijbewijs hebben mochten we achterop zitten bij een van die mannen. Na even oefenen, gingen we de echte wilde natuur in. Al snel gingen we 60-70 km/u. Het avontuur begon dus echt vanaf nu!!!
Ik (Paulien) zat bij een chauffeur dat totaal geen bochten kon nemen.. Na nog geen 15 min onderweg, knalden we met 67 km/u tegen een boom. Het voorste van de snowmobiel was stuk (6000 SEK reparatie kosten (= 644€)), de bril van de chauffer was in ‘frut van iejen’ en mijn nek had nog nooit zoveel pijn gedaan. Voor de rest ging alles oké.. :p
Al snel gebeurde het tweede ongeluk (waar ik algoed niet bij betrokken was, nu was’t Emiel zijn beurt).
We reden over een groot, breed meer. De vier Duitse vrienden gingen race’ke doen tegen elkaar. We stonden alle vier gespannen naast elkaar, 5 4 3 2 1 .. daar gingen we!
Na 100 m racen, vloog er opeens een snowmobiel overkop. En ja hoor, het was de snowmobiel waar Emiel bij opzat! Emiel was er halverwege kunnen afspringen, maar de chauffeur niet. Toen de snowmobiel op de grond landde, stak de chauffeur vast met zijn arm tussen het wiel en de rupsband. We kregen hem al snel los en met veel chance had hij niets.. Geluk bij een ongeluk.
Nog voor de tour begon zei de gids: “Ongelukken gebeuren hier zelden, daar moet je dus geen bang voor hebben.” Typisch dat het bij ons weer wél gebeurd!
Achteraf bekeken vonden we het allebei heel gaaf en een echt avontuur!!!
– Paulien
Husky tour & Noorderlicht
Gisteren (29 februari) was een beetje een droomachtige dag. Rond de middag werden we opgepikt aan ons yellowhouse. We gingen een 4 uur lange tocht door de laplandse wildernis met een husky slee doen… Nadat we een warm sneeuwpak hadden gekregen, luisterden we naar de uitleg over het besturen van de slee. Toen ontdekten we dat de mensen van de huskytour een Belgische en een Nederlandse waren. We kregen een slee toegewezen en al snel waren we vertrokken. Emiel bestuurde de eerste helft van de tour, Paulien de tweede. Degene die niet bezig was met de honden te dirigeren, kon rustig genieten van het uitzicht. Na drie uur gereden te hebben, kregen we het best koud en dus waren we wel blij wanneer we aankwamen op ons eindpunt. Daar mochten we onze honden een verdiende koeienmaag voederen en ze terug naar hun eigen plekje leiden.
Met de andere bezoekers hadden we wat verhalen gedeeld. Een Oostenrijks koppel, die een 10 km van Kiruna verbleef, vertelde ons dat ze al drie nachten na elkaar het noorderlicht gezien hadden. Dit gaf ons heel wat hoop om ’s avonds zelf op jacht te gaan naar het licht…
Zelf waren we niet zeker naar waar we best zouden gaan om de beste kans te hebben om het noorderlicht te zien. Daarom belde we een taxidienst en vroegen we ze om ons naar ergens te brengen, weg van de lichtvervuiling van de stad. Rond kwart voor tien stapten we uit onze taxi aan de voet van een skiberg juist naast Kiruna. We besloten deze te beklimmen om een nog beter uitzicht te krijgen. Na een heel uitputtende beklimming van een goed halfuur, waren we beland op de koude, winderige top van de berg. De vermoeidheid en koude werden na een klein halfuurtje ingeruild voor iets waar we de voorbije weken alleen maar over konden dromen…
Het noorderlicht! Een flauwe schijn die plots veranderde in een lichtgroen, constant verschuivende lichtstrook. Vanuit het niets verscheen er voor ons een hele reeks dansende, onbeschrijfbare hemelstralen die ons compleet deden verstommen…
Bekijk zeker de fotoslide hieronder, het is de moeite!
– Emiel
Ice Hotel
Om 10 uur zijn we afgezakt naar het icehotel in Jukkasjärvi. Daar waren we dom genoeg om een inkom te betalen terwijl we er evengoed gratis hadden kunnen binnengaan. Het hotel is een groot kunstwerk. Op elke suite hadden ze een bepaalde kunstenaar losgelaten, wat echt geweldige resultaten had opgeleverd. Na een uurtje gingen we inkopen doen in het piepkleine Jukkasjärvi, en daarna zijn we in een soort openluchtmuseum terechtgekomen. Dit was een namaak Sami-kamp (nomaden die in Lapland leven), compleet met rendieren en al.
– Emiel
Treinreis & Aankomst
Het is vrijdag, 22u, wanneer we vol enthousiasme op de nachttrein naar Kiruna stappen. Na onze slaapcabine gevonden te hebben, ontmoeten we 4 onbekende medereizigers.
Twee ervan kwamen van Duitsland, de twee anderen van Kosovo. Na 10 minuten ongemakkelijk geschuifel in het piepkleine slaaphol, beginnen we onhandig de bedden uit te stallen. De instructies vonden we niet (tot we ze de volgende morgend opmerkten…).
De vier medereizigers kropen al snel onder de wol, terwijl wij op verkenning gingen door de trein. Al snel maakten we een stop in de cafetaria voor een warme tas thee. Rond middernacht zijn wij ook in ons piepkleine stapelbed gekropen (Allez, na 20 min zoeken naar onze ladder). Emiel viel direct in slaap als een roosje en Paulien kon maar niet slapen (“met dieje stoeme wiebeltrein”).
Na een korte nacht werden we wakker met een prachtig uitzicht: ondergesneeuwde kerstbomen, uitgestrekte sneeuwvlaktes… Om even onze benen uit te strekken namen we een serieuze wandelingvan wel 3 wagons naar de cafetaria. Daar werden we al snel aangesproken op ons zelf-meegebracht ontbijt, wat dus blijkbaar niet de bedoeling was. (Reistip: doe alsof je een domme toerist bent en ze zeggen al gauw dat het oké is.)
Om 11 uur namen we afscheid van onze Duitse medereizigers en ons niet zo gezellig slaaphol, omdat we in Boden moesten overstappen. Eens overgestapt placeerde we ons weer voor een 5u lange rit. Hier ruilden we onze cafetariastoelen in voor meer comfortabele zitplaatsen. Het landschap raasde voorbij, terwijl wij met volle hoop naar buiten keken om ook maar een seconde lang een eland te kunnen bezichtigen. Even naar buiten gekeken zagen we een everzwijn, een grote roofvogel (die we nog aan het opzoeken zijn), enkele herten en een eland.
Na 17 uur, alhoewel dat het veel korter leek, arriveerden we in Kiruna. Het eerste wat ons opviel waren de metershoge muren sneeuw, de koude en de naburige ijzermijn.
Nu zijn we plannen aan het maken om morgen een bezoek te brengen aan het Ice Hotel in Jukkasjarvi.
Aangezien hier nergens internet is, zijn we op deze moment binnen geslopen in de bar van een hotel waar ze free-wifi hebben.
Het is hier nu 20u00 en het is hier een lekker gezellige -23°C.
Vi ses i morgon / See you tomorrow.
– Emiel & Paulien
Voor vertrek
We zijn nu vrijdag 19/02. Een week voor onze reis naar het verdere Noorden! Vrijdag 26/2 nemen we de nachttrein naar het prachtige Kiruna. Dat betekent 16 lange uren door een schitterend landschap rijden. In Kiruna zullen we verblijven in een jeugdherberg.
We hopen, of dromen eerder, van daar het noorderlicht te zien, want dat is écht ons ultieme doel. Kiruna ligt in de noordpoolcirkel dus dat betekent dat er vrij veel kans is om het te zien!
Wat wel al vaststaat is dat we met een huskyslee door de wildernis gaan rijden.
We kijken allebei al mega hard uit naar deze zalige reis.
Hier zal je dus onze verhalen tijdens de reis kunnen lezen!!!
Hejdå
– Emiel
sverige är lagom 